Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Ille igitur vidit, non modo quot fuissent adhuc
philosophorum de summo bono, sed quot omnino esse possent
sententiae.

Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.

Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Graccho, eius fere, aequalí? Quae cum dixisset, finem ille. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Quis est tam dissimile homini. Audeo dicere, inquit. Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent.

Bork

Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.

Beatum, inquit.

Id est enim, de quo quaerimus.

Proclivi currit oratio.

Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.

1. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?
2. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?
3. An hoc usque quaque, aliter in vita?
4. Quibus ego vehementer assentior.
5. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

• Dicimus aliquem hilare vivere;
• Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;
• Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.
• Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.
• Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
• Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.

Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit.

Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Duo Reges: constructio interrete. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti;